Bodart Henry
Henry Bodart was een Belgische kunstenaar die geboren is in 1874 te Namen en die overleden is in 1940 te Jambes. Hij was een tekenaar, graveur en schilder. Als kind toont hij een voorliefde voor tekenen. Al snel volgde hij les aan de Academie voor Schone Kunsten van Namen, destijds onder leiding van Jacques-Louis Bonet. Henry Bodart heeft Auguste Dandoy als zijn leraar, maar vooral Théodore Baron, die een beslissende invloed uitoefent op zijn leerling. Deze richtte hem op tekenen en graveren en raadde hem aan bij de graveur Auguste Danse, zwager van Constantin Meunier en schoonvader van Jules Destrée.
Na twee mislukte pogingen ging hij in 1896 aan de slag als tekenleraar aan de Academie van Namen. Hij kreeg in 1910 de opdracht om les te geven in de opleiding "lineaire projectie" aan de Industriële School. In hetzelfde jaar schilderde hij het decor van Adua, een historische reconstructie van het verzet van de Aduaten tegen Julius Caesar, een stuk geschreven door François Bovesse onder het pseudoniem Franz des Chalands. In 1920 zat hij als lid van de adviescommissie voor de wederopbouw van de gevels van de Place d'Armes. Het was waarschijnlijk in die tijd dat hij werd benoemd tot hoogleraar aan de Royal Cadet School. Zijn taak als professor, die hij met ijver vervulde, nam hij veel op, maar net als generaal Howen en Franz Kegeljan was het zijn artistieke en documentaire werk dat hij aan het nageslacht overliet. “Het is met potlood en penseel in de hand dat de Namenaars hem door de oude stad zien slenteren, krakend langs een bord, een deur, een architectonisch detail of een hele gevel."
Henry Bodart ging in 1934 met pensioen en wilde zich volledig aan zijn kunst wijden. Vier jaar later organiseerden de Vrienden van het Musée des Beaux-Arts de Namur een retrospectieve tentoonstelling van zijn werken in het Hôtel de Groesbeeck-de Croix. Ongeveer honderd gravures (etsen, droge punten) en 596 tekeningen, gewijd aan het oude Namen (een echte röntgenfoto van de stad), worden daar gepresenteerd. Sommigen verwijten de kunstenaar zijn gevoel voor precisie, voor wederopbouw, waardoor er geen ruimte is voor artistieke impulsen. Henry Bodart pakt ook andere disciplines aan: illustratie, affiches, kostuumontwerp, historische of folkloristische groepen en praalwagens. Hij illustreert met name de werken van Louis Delattre Le Pays Wallon, Jules Sottiaux La Wallonie héroique, Charles Gheude La Chanson populaire belge de François Bovesse Histoires d'un autre temps. In dit laatste werk tekent de auteur het portret van de kunstenaar aan wie hij de naam Léanne geeft: "De goede schilder met de ogen van de maagdenpalm die het hele jaar door met toewijding smeekte in de huizen en de oude binnenplaatsen, de gezegende gelegenheid om op papier en canvas het beeld van een open haard, een kolom, een baluster, een deur van weleer te bevestigen; die het hele jaar door op een heel zachte manier tegen deze dingen en tegen deze mensen sprak, een beetje achterbaks van een Waals kind en (die ontketend werd door de dronkenschap van de dag en de rijkdom van de kelder en de broeier, donderend en openhartig gooide met een ondankbare maar ferme stem de verzen van "La vigne au vin". Henry Bodart is een van de oprichters van de kring" L'Estampe ", voorzitter van de Federatie van Waalse kunstenaars, secretaris van de Vrienden van de Waalse Kunst, medeoprichter van de recensies Joyeuse en Les Jeunes, en van het weekblad Sambre et Meuse.
Na twee mislukte pogingen ging hij in 1896 aan de slag als tekenleraar aan de Academie van Namen. Hij kreeg in 1910 de opdracht om les te geven in de opleiding "lineaire projectie" aan de Industriële School. In hetzelfde jaar schilderde hij het decor van Adua, een historische reconstructie van het verzet van de Aduaten tegen Julius Caesar, een stuk geschreven door François Bovesse onder het pseudoniem Franz des Chalands. In 1920 zat hij als lid van de adviescommissie voor de wederopbouw van de gevels van de Place d'Armes. Het was waarschijnlijk in die tijd dat hij werd benoemd tot hoogleraar aan de Royal Cadet School. Zijn taak als professor, die hij met ijver vervulde, nam hij veel op, maar net als generaal Howen en Franz Kegeljan was het zijn artistieke en documentaire werk dat hij aan het nageslacht overliet. “Het is met potlood en penseel in de hand dat de Namenaars hem door de oude stad zien slenteren, krakend langs een bord, een deur, een architectonisch detail of een hele gevel."
Henry Bodart ging in 1934 met pensioen en wilde zich volledig aan zijn kunst wijden. Vier jaar later organiseerden de Vrienden van het Musée des Beaux-Arts de Namur een retrospectieve tentoonstelling van zijn werken in het Hôtel de Groesbeeck-de Croix. Ongeveer honderd gravures (etsen, droge punten) en 596 tekeningen, gewijd aan het oude Namen (een echte röntgenfoto van de stad), worden daar gepresenteerd. Sommigen verwijten de kunstenaar zijn gevoel voor precisie, voor wederopbouw, waardoor er geen ruimte is voor artistieke impulsen. Henry Bodart pakt ook andere disciplines aan: illustratie, affiches, kostuumontwerp, historische of folkloristische groepen en praalwagens. Hij illustreert met name de werken van Louis Delattre Le Pays Wallon, Jules Sottiaux La Wallonie héroique, Charles Gheude La Chanson populaire belge de François Bovesse Histoires d'un autre temps. In dit laatste werk tekent de auteur het portret van de kunstenaar aan wie hij de naam Léanne geeft: "De goede schilder met de ogen van de maagdenpalm die het hele jaar door met toewijding smeekte in de huizen en de oude binnenplaatsen, de gezegende gelegenheid om op papier en canvas het beeld van een open haard, een kolom, een baluster, een deur van weleer te bevestigen; die het hele jaar door op een heel zachte manier tegen deze dingen en tegen deze mensen sprak, een beetje achterbaks van een Waals kind en (die ontketend werd door de dronkenschap van de dag en de rijkdom van de kelder en de broeier, donderend en openhartig gooide met een ondankbare maar ferme stem de verzen van "La vigne au vin". Henry Bodart is een van de oprichters van de kring" L'Estampe ", voorzitter van de Federatie van Waalse kunstenaars, secretaris van de Vrienden van de Waalse Kunst, medeoprichter van de recensies Joyeuse en Les Jeunes, en van het weekblad Sambre et Meuse.
