Van de Vyver Ron
Ron Van de Vyver is geboren te Beveren-Waas in 1954. Hij studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen. Hij leeft en werkt in Oostende. Van 2006 tot 2014 was hij directeur aan de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten te Sint-Niklaas.
Het oeuvre dat deze schilder ontwikkeld heeft en exposeert, valt vooral op door de aanwezigheid van een vooraf bepaalde systematiek. Zijn werk ligt ingebed in een overkoepelend onderzoeksprogramma waarvan de methodologische regels weliswaar vooraf zijn vastgelegd, maar die het “trial and error process” toch niet uitsluit maar juist aanwakkert.
Hij stelt daarbij dat 'schoonheid zich openbaart in onvolmaaktheid en niet in perfectie'.
De levendige aanzet van de transparante verfmassa – acryl – tegenover massieve vormen – olie - en de steeds opduikende vierkantvorm in het raster doorbreken de rigiditeit van de structuur. Door deze elementen naast elkaar te gebruiken wordt de spanning tussen het sublieme en het concrete opgedreven. Hierdoor wordt fenomenologie en formalisme in tweestrijd gezet en tegelijkertijd verenigt in één werk. Het verenigt de herinnering aan de natuur (gevoelsmatigheid) en het menselijk vernuft (intellect, rede) met elkaar waardoor het schilderij zijn eigen, nieuwe realiteit creëert.
Het toont aan hoezeer hij ook bezig is met de analyse van de vormstructuren binnen de werkelijkheid en hoe hij zich tot doel stelt om gestalte te geven aan de binnenkant van entiteiten en objecten. Een schilderdoek op raam is ook een object. Hij schept met zijn schilderijen een innerlijke ruimte en roept energieën op die daar opwellen.
Zijn doeken spelen met de spanning tussen oppervlak en rand, tussen textuur en stemming, tussen compositie en materiaal. De toeschouwer tast als een bijziende de gladde en dieper liggende, verzonken kleurlagen af die de rijke geschiedenis van de schilderkunst oproepen.
Voor Ron Van de Vyver bevinden het volgehouden experiment, het voortgezette onderzoek en de reflectie in zijn artistieke activiteit zich op het niveau van het analytische streven. Op die wijze vervalt hij niet in de totale willekeur van betekenisloze abstractie en vervalt hij niet in de onmogelijkheid tot communicatie. Van die aard is het werk van Ron Van de Vyver vrij, ongebonden en toch diep ingebed in de artistieke traditie.
Vanuit zijn gebruikte methodiek en zijn artistiek denken is zijn laatste serie 'J.B. JONGKIND REVISITED' dan ook op een natuurlijke vanzelfsprekende wijze ontstaan waarbij de deconstructie van het werk van deze schilder aanleiding geeft tot nieuwe constructies. (oostende.be/kunstenaars/detail/131/ron-van-de-vyver)
Het oeuvre dat deze schilder ontwikkeld heeft en exposeert, valt vooral op door de aanwezigheid van een vooraf bepaalde systematiek. Zijn werk ligt ingebed in een overkoepelend onderzoeksprogramma waarvan de methodologische regels weliswaar vooraf zijn vastgelegd, maar die het “trial and error process” toch niet uitsluit maar juist aanwakkert.
Hij stelt daarbij dat 'schoonheid zich openbaart in onvolmaaktheid en niet in perfectie'.
De levendige aanzet van de transparante verfmassa – acryl – tegenover massieve vormen – olie - en de steeds opduikende vierkantvorm in het raster doorbreken de rigiditeit van de structuur. Door deze elementen naast elkaar te gebruiken wordt de spanning tussen het sublieme en het concrete opgedreven. Hierdoor wordt fenomenologie en formalisme in tweestrijd gezet en tegelijkertijd verenigt in één werk. Het verenigt de herinnering aan de natuur (gevoelsmatigheid) en het menselijk vernuft (intellect, rede) met elkaar waardoor het schilderij zijn eigen, nieuwe realiteit creëert.
Het toont aan hoezeer hij ook bezig is met de analyse van de vormstructuren binnen de werkelijkheid en hoe hij zich tot doel stelt om gestalte te geven aan de binnenkant van entiteiten en objecten. Een schilderdoek op raam is ook een object. Hij schept met zijn schilderijen een innerlijke ruimte en roept energieën op die daar opwellen.
Zijn doeken spelen met de spanning tussen oppervlak en rand, tussen textuur en stemming, tussen compositie en materiaal. De toeschouwer tast als een bijziende de gladde en dieper liggende, verzonken kleurlagen af die de rijke geschiedenis van de schilderkunst oproepen.
Voor Ron Van de Vyver bevinden het volgehouden experiment, het voortgezette onderzoek en de reflectie in zijn artistieke activiteit zich op het niveau van het analytische streven. Op die wijze vervalt hij niet in de totale willekeur van betekenisloze abstractie en vervalt hij niet in de onmogelijkheid tot communicatie. Van die aard is het werk van Ron Van de Vyver vrij, ongebonden en toch diep ingebed in de artistieke traditie.
Vanuit zijn gebruikte methodiek en zijn artistiek denken is zijn laatste serie 'J.B. JONGKIND REVISITED' dan ook op een natuurlijke vanzelfsprekende wijze ontstaan waarbij de deconstructie van het werk van deze schilder aanleiding geeft tot nieuwe constructies. (oostende.be/kunstenaars/detail/131/ron-van-de-vyver)