Metten Philip

Philip Metten is een Belgische kunstenaar die in 1977 in Genk geboren is.  Hij is een beeldend kunstenaar en beeldhouwer.  Opleiding grafiek aan de Academie te Antwerpen, 3D multimedia aan de Academie te Gent; laureaat van het Hoger Instituut te Antwerpen in 2003.  Ontwerpt o.m. ruimtelijke objecten aan de hand van doodgewone voorwerpen die aan hun dagelijkse banaliteit en context onttrokken worden en meteen een tijdloos karakter verwerven.  Stelde o.m. tentoon in de galerie De Zwarte Panter te Antwerpen in 2000, in de galere Annette De Keyser te Antwerpen in 2004.  Uit de pers hieromtrent: ‘Hij toont er monumentale polyesteren beelden die de aandacht vragen door hun vorm en inhoud die zowel oud als nieuw is.  Zoals de prehistorische Venus van Willendorf een van de oudste vruchtbaarheidssymbolen is, zo komen de imponerende figuren van P.M. over als archeologische relicten uit een verre toekkomst.’ (Ludo Raskin in Een eeuw beeldende kunst  in Limburg, 2004).  Werd uitgenodigd voor een in situ presentatie in de Kunst Nu-ruimte in het S.M.A.K. te Gent in 2006/2007.  Uit de pers toen: ‘Metten’s werk ontstaat uit de graffitikunst, de kunst van de straat.  Als basismateriaal voor zijn imposante sculpturen en installaties gebruikt hij foto’s van gags, die hij verknipt en verplakt tot quasi abstracte, etnisch aandoende motieven in felle kleuren.  Op deze manier maakt hij in zijn sculpturen een interessante verbinding tussen hedendaagse street-art en primitieve (animistische) religieuze kunstvormen.  De sterke religieuze én tegelijk flashy undergroundachtige aantrekkingskracht die van zijn beelden uitgaat, heeft in principe dezelfde oorsprong.  Beide werelden werden immers gecreëerd om betekenis te geven aan het leven van (groepen) mensen, en een soort samenhorigheidsgevoel te stimuleren.  P.M. trekt deze lijn door in zijn kunst’ en ‘P.M. heeft een nieuw soort sculpturen of driedimensionale tekens bedacht en opgebouwd aan de hand van graffiti, die inderdaad vaak monumentale gewrochten met soms een ietwat gothic allure zijn.  Hij maakt foto’s van deze tags, verknipt ze en maakt er alleenstaande motieven van die ruimtelijk ontwikkeld of ontvouwen worden.  Het zijn imposante signalen, wezens die bijna iets baroks hebben, iets dat aan de volkskunst doet denken of aan de complexe rituele objecten.’ (H.B., 2006) (Piron)