opc_loader

Menu

Marcel Maeyer of Marcel de Maeyer

Maeyer Marcel

Marcel Maeyer (pseudoniem van De Maeyer, Marcel) was een Belgische kunstschilder, geboren in Sint-Niklaas in 1920 en gestorven in Gent in 2018.  Hij volgde een opleiding tot licentiaat geschiedenis en doctor in de kunstgeschiedenis aan de Universiteit Gent.  In 1960 vestigde hij zich in Sint-Martens-Latem.  Pas in 1964 kwam hij naar buiten als autodidact kunstschilder.  Hij leunde aan bij diverse avant-gardestijlen en werkte meestal in reeksen.  Van 1963 tot 1966 ontstond Vie des XII Césars naar Seutonius.  Na een verblijf in Tenerife in 1967 ontstond een luchthartige en kleurrijke serie van vruchten en plantenreliëfs, Paradise Lost.  Van 1971 tot 1979 werkte hij hyperrealistisch en in de jaren 1980 ging hij zich opnieuw voor de natuur interesseren.  In zijn nieuwste experimenten schilderde en bouwde hij huizen of monteerde hij een reeks van marines (1993).  Uit de pers: “M.M. was een kunstenaar die de kunstkritiek tot wanhoop dreef in de jaren zeventig, toen hij zich ontpopte tot een onwaarschijnlijk meesterlijk hyperrealist die straatstenen of winkeldeuren penseelde” en “Nu toont M.M. beelden van zijn ouders en zijn jeugd, of van zijn tante Leonie, doeken waarvoor hij oude foto’s manipuleerde.  Ook zijn befaamde schimmige keizers of wachters zonder aangezicht ui zijn ‘beginperiode’ zijn te bewonderen.” (1997) Marcel Maeyer nam deel aan Documenta IX in Kassel in 1992.  Hij was een Ensor-expert.  Hij was adjunct-conservator van het museum in Brussel en van 1949 tot 1960 was hij conservator van het Museum in Antwerpen.  Hij was hoogleraar kunstgeschiedenis aan de Universiteit in Gent (1957-1985).  Werk van hem vinden we terug in de musea in Brugge, Brussel, Gent en Oostende.  Hij staat vermeld in Twee eeuwen signaturen van Belgische kunstenaars.  (Piron)