Désiron Louise

Louise Désiron was een Belgische kunstenares, geboren te Tihange in 1900 en gestorven te Luik in 1988.  Zij was een schilderes en graveuse.  Zij was leerlinge van E. Carpentier en Fr. Maréchal aan de Koninklijke Academie van Luik, waar ze schilderkunst, tekenen en grafiek studeerde.  Zij schilderde voornamelijk Ardense landschappen, havengezichten (Antwerpen) en bloemen.  Haar landschappen schilderde ze met een ongekende poëzie die de liefde voor uitgestrekte horizonten uitsprak, haar ietwat donkere stillevens onthullen haar constructieve kant en in haar etsen komt haar gevoel van synthese naar boven.  Vanaf 1923 was zij lid van de Cercle des Beaux-Arts te Luik.  Zij exposeerde bij deze Kring van 1924 tot 1973.  Daar leerde ze ook haar man Nicolas Pitot kennen.  (Dictionnaire des peintres de l’Ecole liégeoise du paysage (1880-1950), de Jacques Goijen, Ecole liégeoise du paysage éditions, 2009, pp. 180-181)