Wijnants Sander

Sander (Alexander) Wijnants was een Belgische kunstenaar, geboren in Mechelen in 1903 en gestorven in Sint-Niklaas in 1953.  Hij was een schilder en ontwerper van glasramen en tapijten.  Hij was de neef van Ernest en Ferdinand Wijnants.  Zijn opleiding schilderen en teken volgde hij aan de Academie in Mechelen (1915-1917 en 1921-1925) onder begeleiding van W. Rosier en G. Van De Woestyne.  De opleiding Beeldhouwen volgde hij aan de Academie in Brussel (1922-1923) en aan het Nationaal Hoger Instituut in Antwerpen (1925-1929).  In 1925 won hij de Godecharleprijs, in 1931 de Prix de Rome.   In 1936 verhuisde hij naar Sint-Niklaas.  Hij debuteerde als beeldhouwer, maar koos al vrij snel voor de schilderkunst.  Als schilder maakte hij speelse en poëtische taferelen vol figuren, dieren en personages die getuigen van een ongebreidelde fantasie.  Uit de pers: “Zijn parelende fantasie, zijn vriendelijke humor, zijn zingende steenrood en blauw-wit en groen en geel en zijn diepe bruin als een warme toon van een cello; alles is spel.  Spel dat zo vriendelijk uitnodigend is, zo naïef en doodeerlijk, dat zelfs de nijdigaard zijn grimmigheid voelt wegsmelten voor een gezonde, kinderlijke glimlach” (1929).  Sander Wijnants ontwierp kartons voor het tapijtwerk Het Sint-Evermarusspel of Ruttenmeispel (1935) dat tentoongesteld werd in het Belgisch paviljoen op de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1937.  Hij stelde tentoon op het 47e Salon van de Kring Kunst en Kennis in Gent in 1946.  Hij was leraar aan de Academies in Mechelen (1931-1943) en Sint-Niklaas (1934-1944), waar hij dan ook directeur werd.  Hij staat vermeld in Twee eeuwen signaturen van Belgische kunstenaars. (Piron)