Van Gaubergen Juliaan
Juliaan (Jules, Julien) Van Gaubergen was een Belgische kunstschilder geboren en gestorven in Aarschot (1921-1984). Hij volgde op jonge leeftijd gedurende enkele jaren avondlessen aan de Tekenacademie te Aarschot, maar ontwikkelde zich grotendeels autodidactisch. Hij debuteerde in een expressionistische vormgeving. Hij maakte verschillende studiereizen, onder andere naar Italië en bezocht de belangrijke musea in binnen- en buitenland. Hij maakte kennis met het werk van Paul Cézanne, wat tot een korte periode van experimenteren met het kubisme leidde. In die periode ontstonden monumentale werken die de natuur verheerlijkten en enkele heiligenfiguren. Weldra ging al zijn aandacht weer uit naar de mens, de natuur en het landschap en ontwikkelde hij een persoonlijke stijl die sterk aansloot bij het Vlaams expressionisme en Permeke. Hij werd in 1955 lid van de Groep Idee, samen met onder meer J. Cantré, E. Tytgat, P. Mara en P. Nolens. Vanaf ca. 1963 ontstonden zo zijn (deinende) landschappen met grootse wolkenformaties en verre horizonten, bloemstukken, taferelen uit het leven van de gewone man betrapt in zijn alledaagse bezigheden, de oude ambachten en het typische, maar stilaan verdwijnende landleven van weleer. Uit de pers: ‘Het weidse, heuvelende landschap van het Hageland, welke in zijn werk tot volle rijkdom komt, heeft hem steeds geïmpressioneerd. Ongetwijfeld is hij één van de meest representatieve schilders van het Hagelandse landschap.’ (Piron, BT)