Wallaert Gaston

Gaston Joseph Wallaert was een Belgische kunstenaar, geboren in Brussel in 1889 en overleden in Hasselt in 1954. Hij was schilder en graficus. Zijn opleiding volgde hij aan de Academie in Brussel onder begeleiding van C. Montald en E. Fabry (1906-1910 en 1913-1917). Hij maakte landschappen, figuren (Salomé), genretaferelen, bloemen en stillevens. Door gezondheidsproblemen en geraakt door de oorlogsellende, kwam hij in een depressieve toestand terecht en zwierf doelloos en ontmoedigd rond in Brussel. Ondertussen kwam hij in contact met F. Courtens en E. Claus. Elisa Belpaire haalde hem uit Brussel en zorgde voor een onderkomen bij de priester-dichter August Cuppens in Loksbergen. In het Hagelandse dorpje werd zijn schilderkunst uitbundiger. Daar werd hij bevriend met Jef Leynen en Hilarion Thans. Onder invloed van deze beide mannen ontstonden verschillende religieus geïnspireerde werken, meestal anekdotisch-literair van inslag. Stilaan kwam er meer licht en kleur in zijn werk. De schilderkunst van de onstuimige en temperamentvolle Wallaert stak schril af tegen de traditionele kunst die in Limburg nog steeds werd beoefend. Gaston Wallaert kreeg steun en aanmoediging van Jozef Muls. Na 1930 bereikte hij zijn hoogtepunt als Kempisch landschapschilder. Hij was lid van de groep Vie et Lumière. Sporadisch publiceerde hij etsen in de mappen 'Schoon Limburg' (1945 en 1949). Hij staat vermeld in Bas I en "Twee eeuwen signaturen van Belgische kunstenaars" (Piron).