Deca Emiel

Emiel Deca was een Belgische kunstenaar die geboren is in 1920 te Aarschot en aldaar overleden is in 1980. Hij was een schilder en tekenaar.  Opleiding aan de Rijksnormaalschool te Lier (1935-1940), artistieke opleiding aan de Academie te Aarschot o.l.v. M. Haccuria (1960-1972).  Schilderde o.m. landschappen, (boeren)figuren, stillevens.  Debuteerde impressionistisch maar raakte al vlug in de ban van het expressionisme (1964-1971).  In 1972 begon hij de vormen sterk te versoberen om tenslotte bij de abstractie te belanden.  In 1973 kwamen echter terug figuratieve elementen opduiken.  Uit de pers hieromtrent: ‘Door de vereenvoudigde structuur, door het op elkaar laten inspelen van enkele schaarse onderwerpen, kregen de doeken een vergeestelijking en een dramatische geladenheid, die ze vroeger in mindere mate bezaten’, (S. Van Gelder, 1974) en ‘M.D. gaat met zijn post-expressionistisch palet naar het natuurobject.  Voor hem is elk schilderij een koloristische schepping naar de gegevens van de natuur.  Alzo krijgt hij een sterk gesloten eenheid in zijn werken die hij reeds niet meer hoeft te ondertekenen om ze te herkennen.’ (M. Haccuria)  Prijs van de stad Aarschot in 1964, driejaarlijkse prijs van de gemeente Wilsele en de prijs van het Beatrijsgezelschap te Rotselaar in 1970, laureaat van de wedstrijd te Bad-Gandersheim in 1972, eerste plaats op de Beatrijsprijs te Rotselaar in 1973.  Was beroepshalve werkzaam als onderwijzer aan het Koninklijk Atheneum te Aarschot en vanaf 1970 leraar tekenen en schilderen aan de Academie te Aarschot.  Vermeld in BAS I en Twee eeuwen signaturen van Belgische kunstenaars.  Bron: Piron.